Menu

EEN VOSSENRIT MET GROTE LUSSEN EN EEN VERRASSEND EIND

[7 januari 2018] Nadat ik zaterdagmiddag een  heerlijk tochtje had gefietst in lekker zacht winterweer was het wel wat anders toen ik zondag morgen naar buiten ging. Temperaturen van rond het vriespunt met een  behoorlijke koude wind vanuit het noordoosten.

Dat was wel even warm fietsen naar Velo.

Aangekomen bij Velo leek het wel alsof ik de enige was die last had van de kou, want er stonden toch een aantal fietsen van deelnemers.
Altijd goed om te zien dat er veel belangstelling is voor het vossenjachten . Blijft dus toch nog steeds een leuk spel.

Na een heerlijke kop koffie en  het uitwisselen van de beste wensen  voor het nieuwe jaar, was het tijd  om de kou en vooral de wind opnieuw te gaan trotseren.

Na een rustige start van de voorrijder gingen we richting het crematorium in Rijswijk .
Wat wel opviel was dat de uitzetters ZEER grote pijlen hadden gebruikt deze morgen.
Een punt was dat je wel erg goed moest opletten want gemiddeld genomen stonden de pijlen erg ver voor de bocht, maar als je dit wist,was dat ook niet erg.
Je hield er  gewoon rekening mee .
Dit gaf  in het begin al twijfel bij verschillende mensen waardoor de grote groep van Toer 3 uit elkaar viel.

Via de eerste lus  kregen we bij de van Luyklaan  de eerste controle  emmer  en hierna vervolgde de rit richting Midden Delfland .
Hier waren alleen Mike van Uffelen en mijn persoon van onze categorie en een aantal van tour 2 over.
We reden vol in de wind over het fietspad  langs de verlengde A 4.
Daar kwamen we  emmer twee tegen.  Vraag me niet waar, want ik zag daar zwart voor mijn ogen om de groep bij te houden.

Emmer drie konden  we op onze terugweg naar Wateringen  vrij makkelijk vinden.  Uiteindelijk werden we de Holle Watering opgestuurd .
De tocht was uitgezet door de "Chinezen" en dan weet je dat je goed moet opletten, zeker op het eind.

En inderdaad, op het laantje aangekomen tussen de tuinen van Cock van Leeuwen zagen we al een groep fietsers  bij elkaar staan .
We wisten dus dat daar de vos zou zijn met de rest emmer .
Gelukkig zag ik in  een ooghoek het venijnige pijltje ( Ze waren hier ineens veel kleiner  geworden) dat we toch nog even linksaf de kas in moesten gaan om de laatste controle te vinden.

Cock van Leeuwen stond ook breed grijnsend in de kas met de melding “ Je kan nu nog één keer door die oude zooi  heenrijden waarna het gesloopt gaat worden .”
Uiteindelijk door de schuur werden we het huis ingestuurd wat ook op de nominatie staat om gesloopt te worden.
Als je  er dan nog  een keer een stelletje vossenjagers in jaagt,  helpen die alvast met het slopen.

Nadat we eerst de gehele bovenverdieping hadden uitgekamd vonden we uiteindelijk de vos in de kelder van het huis.
Super mooie vossenjacht met een leuke afsluiting als locatie voor de vos.
Ga zo door uitzetters .

Peet van Os