De Parkentocht door Mart Voordenhout en Marco Volkering
Appelsoep en Erwtentaart
Het was na 3 zenuwachtige vossenjachten tijd voor een ontspannen rondje door mooie parken.
Ik had er wel zin in en samen met een wat minder getrainde vriend John trok ik naar Velo.
Gewapend tegen de kou met handschoentjes, een muts en overschoenen kwamen we aan bij Velo voor een vertrouwd kartonnen bekertje filterkoffie. Lekker! De bodem was nog niet in zicht en de eerste fanatiekelingen stonden al op.
Hup, die laatste slok naar binnen, handschoentjes aan, muts op, helm op en gaan!
We trokken door het eerste park langs de Uithof richting de kust. Met pijlen zo groot dat er nog net geen Scania’s op het fietspad reden, kregen wij het voor elkaar om er toch een te missen.
Achteraf bleek er een auto op te hebben gestaan (Rob heeft er een foto van).
Gelukkig gokten we goed en vonden we weer een pijl bovenaan bij Kijkduin, waar we rechtsaf het fietspad konden vervolgen. Je waant je daar net in het buitenland vind ik altijd als ik daar rijd.
Na wat heerlijke duintjes kwamen we aan in Scheveningen en toen startte John opeens een stadsrondleiding. Hier heb ik weleens een gootsteentje vervangen, hier heb ik pas nog op het dak gestaan, hier is weleens een plafond naar beneden gekomen door lekkage. John is loodgieter en komt nog weleens ergens. Ik kreeg hem niet meer stil.
Toen de teller de 30 km aantikte roken we de koffie en we kwamen uit bij de Boshut. Een knus koffietentje langs de badhuisweg met Appelsoep en Erwtentaart.
Tenminste, dat maakten sommigen ervan.
John en ik kozen voor een bakkie koffie en een broodje bal. Die rolden zo naar binnen.
Mart en Marco hadden een paar mooie dealtjes gesloten met de eigenaar. Goed geregeld!
We besloten op jacht te gaan naar het volgende bakkie koffie in Wateringen, dus handschoenen aan, muts op en… nog iets..
Nooit geweten dat Scheveningen zo mooi is.
Eenmaal thuis aangekomen wilde ik mijn helm afzetten, maar greep ik naar mijn muts.
‘Hey, waar is mijn helm?’ Ik keek om me heen en zag hem nergens.
‘Had ik hem wel op John?’ ‘Eh, ja volgens mij wel.’ Dat kon dus ook een ‘nee’ zijn.
Hmm.. ik zal hem toch niet vergeten zijn bij die Boshut?
Wat gegoogle en enkele belletjes verder wist ik dat ik hem inderdaad vergeten was om op te zetten na het broodje bal.
Via Marco wist ik dat Mart mijn helm gelukkig had meegenomen en die ben ik dus maandagmiddag even gaan ophalen in de Lier.
Gelijk een cursus tulpen telen gehad en ik weet nu wat Randonneurs zijn.
En zo vroeg Mart mij dus om een stukje te schrijven over de tocht.
Dat was ik hem wel verschuldigd.
Nogmaals bedankt Mart en Marco. Mooi ritje!
Ruud Zwinkels