Ik zat zondag al een kop soep weg te werken toen Menno thuis kwam van het vossenjachten. "Pap, je mag een stukje schrijven!". Die opmerking kon ik niet helemaal plaatsen, want ik had die dag juist met Menno, Lars en Nick de vossenjacht gereden. Lekker met de jeugd door Den Haag gescheurd, maar ver achter de kop van Tour 1 en 2. "Je maakt een geintje zeker!" antwoorde ik. "Nee hoor, ik heb gewonnen en Marcel heeft omgeroepen dat ik een stukje moet schrijven, maar dat jij mij daar bij moet helpen". Vervolgens loopt ie door naar boven, gaat douchen, komt beneden, graait twee boterhammen weg en gaat buitenspelen. "Succes met schrijven pap…" Dat heb ik weer… Zet ik mijn eigen ambities van die dag opzij om met dat schorriemorrie de gehele vossenjacht te rijden, mag ik als dank ook nog een stukkie schrijven. Mooi is dat! Om eerlijk te zijn heb ik eigenlijk een super leuke zondagochtend gehad. De rit zat zoals gewoonlijk weer strak in elkaar en door het mooie weer was het ouderwets genieten op de fiets. Het was de hele dag draaien en keren. De uitzetters hebben volgens mij een nieuwe record "pijlen zetten" gebroken. Dat ik onverwacht met de drie youngsters op pad mocht, gaf daar extra cachet aan. Terwijl ik dit allemaal op zit te schrijven, vraag ik me af of jullie de drie springveren wel kennen. De vossenjagers hebben de mannetjes in hun "Team Huising" outfit ongetwijfeld zien fietsen, maar wie gaan er schuil achter de rood-wit-blauwe rennertjes. De mannetjes zijn dus kleinkinderen van Eva en Bertus Huising. Ze hebben flinke premies van opa en oma opgestreken om te gaan vossenjagen, want een Huising hoort op zondagochtend op een vos te jagen. Ze rijden alle drie op een verdienstelijke manier landelijke mountainbike wedstrijden en gebruiken de vossenjacht als voorbereiding van het wedstrijdseizoen.
De oudste van het stel is Nick (11). Hij is de man met de meeste techniek in huis. De special skills zijn zijn specialiteit. Het liefst rijdt hij de hele vossenjacht op zijn achterwiel of staat voor een stoplicht te "hoppen". Hij ziet van een kilometer afstand welke auto er aan komt en als het een "speciale" is draait ie zijn nek eraf om de auto te volgen. Niet altijd even handig als je aan het vossenjagen bent…
Lars (11) is de meest fanatieke vossenjager van de drie. Deze zondag was hij kwart over vijf 's nachts thuisgekomen van skivakantie, maar stond om 10 uur gemotiveerd aan het vertrek. Hij heeft een ongekend neusje voor de vos. Hij voelt aan zijn water wanneer ze de vos naderen en als ze aan komen rijden ziet hij bijvoorbeeld aan de loopsporen waar de vos moet staan. Hij staat dan ook ruim aan kop van het jeugd klassement.
Menno is de benjamin. Met zijn 9 jaar doet hij erg zijn best om van zijn neven te winnen. Het kan hem niet hard genoeg gaan en als er een viaduct aan komt moet hij die omhoog sprinten. Na de vossenjacht checkt hij als eerste wat de maximale snelheid is. Normaal worden ze begeleid door opa Huising (mister Vossenjacht) en Geert Zwinkels (mister FTCW). Geert was dit keer op vakantie en opa ontfermde zich deze zondag over Mitch van Leeuwen (nieuw jeugdlid). Deze zondag mocht ik dus met de mannen mee. Bastiaan van Dijk reed ook met ons mee en met z'n vijven hebben we de gashendel flink open gedraaid. Na ruim 42 kilometer en 4 controles verder kwamen we met een gemiddelde van zo'n 24 kmpu bij de vos aan. Menno vond hem dit keer als eerste, direct gevolgd door Nick en Lars. Moe maar voldaan hebben we nog even gekeken hoe grote delen van Tour 2 en de veteranen bij de vos aankwamen en op zoek gingen naar de pen.
Op de weg terug naar Velo hadden de mannen weer flinke praatjes. Ze waren best trots dat ze de hele rit gereden hadden en dat ze voor menig Tour 2 rijder en veteraan waren gebleven. Ik reed samen met opa achter de mannetjes en wij waren vooral trots op het feit dat drie generaties Huising achter elkaar fietsten!
Volgende week ga ik weer voor de punten bij Tour 1, maar mocht het nodig zijn, ga ik graag weer met de boeven mee op pad. Dan neem ik het schrijven van "een stukje" graag voor lief. Jan-Willem