Het is mijn eerste seizoen als vossenritrijder. In weer en wind door de bagger fietsen vind ik niets. Maar de vossenritten horen er bij, dus heb ik me na een aantal jaren met alleen maar toertochten laten overhalen mee te doen.
Ik ontvang een paar tips. Ogen belangrijker dan je benen. Peet van de Ende mist zelden een pijl/emmer. Voorzichtig met Ton Ooms volgen, sleurt graag aan kop, maar wil nog wel eens een pijl missen. Ton zal zijn naam vandaag waarmaken, maar het brengt hem wel in de top van het dagklassement. En deze; bij de vos moet je brutaal maar ook snel zijn.
Zaterdagavond app ik Frans Holsteyn “als het baggerweer is, ga ik niet”. “Ik wel” is het korte antwoord. Geen tip, maar een les; een vossenrit rijd je gewoon, ongeacht het weer.
Zondagochtend, koud met dreigende regen. Winterhandschoenen en regenjack aan.
De veteranen mogen als eerste starten. Ik start in tour 2.
Het is vandaag de rit van Paul Koenders. Van hem heb ik veel smeuïge verhalen gehoord uit zijn vossenritverleden. En over zijn streken.
In de kantine zie ik Paul en Johan Bosma met een paar emmers weglopen. “Twee emmers vandaag” hoor ik een ervaren vossenjager zeggen. Het zouden er vier worden. Het spelletje begint al voordat er een meter is gefietst.
Het parcours leidt ons naar Ypenburg. Op het bedrijfsadres van Paul staat de meervoudig kampioen zelf bij de eerste emmer, zoals altijd goedgeluimd ondanks de kou. Hier vindt een samensmelting plaats van rijders uit verschillende klassementen. Verder naar het Buytenbroekpark in Zoetermeer, waar de 2e emmer staat. Ik vraag Arie Bal waar de rest van tour 1 zit. “Weg”, hij lacht er hard bij.
De 3e emmer staat bij het woonhuis van Paul. Net als veel renners, ziet hij er verkleumd uit. Hij is al vanaf 6.00 uur op pad en het zijn geen tropische temperaturen vandaag.
Daarna hoor ik enkele jagers over Johan Bosma praten. Het dringt niet tot me door wat ze bedoelen. Ik heb soms ook geen benul van waar we fietsen. Het is wel een mooie en goed uitgezette rit is. Ondanks de vele regen hebben de uitzetters echt goed werk verricht. Gelukkig geen bagger, want daar heb ik de schurft aan.
We fietsen over een lang fietspad zonder afslagen langs de A12 van Nootdorp naar Zoetermeer. Bekende gezichten komen naar voren, o.a. Anne Reitsma, Arie Bal en Ton Ooms.
“Het gas er op” hoor ik Arie een paar keer roepen. Arie is in zijn element en gaat vandaag voor de winst, dat is duidelijk en hij ruikt zijn kansen.
Na o.a. een paar slingers over viaducten (waar sommigen de kortste weg naar beneden nemen, wat maar net goed gaat) komen we in Oud Rijswijk. De spanning neemt toe.
De klassementsmannen van de veteranen fietsen nog steeds mee in de groep die eigenlijk vanaf de 2e emmer redelijk bij elkaar is gebleven. Samen trotseren we kou, regen en hagel. We fietsen over de Schaapweg en slaan linksaf de Noordweg op.
Ik volg Ton en Arie. Ze negeren een pijl die je linksaf de Tomatenlaan op moet leiden. De uitzetter wil met deze extra lus een drukke oversteek met stoplicht ontwijken, zo hoor ik later. Ik kijk achterom. De rest van de groep heeft het parcours gevolgd. Ik zie niemand meer achter mij en baal. Ik had Ton niet moeten volgen. Als ik nu keer en de groep achterna ga, kan ik het wel schudden. “Dit gaat niet goed mannen” roep ik Ton en Arie toe. “Ik weet waar Johan woont” reageert Ton. Plots snap ik het. Twee emmers in Pauls territorium. Johan is ook een uitzetter en woont sinds een klein jaar in een prachtig, zelf ontworpen huis op de rand van Wateringen en Den Haag. Iets voor Velo nog. Staat daar de Vos? De twee koplopers nemen een vette gok, want stel dat er een emmer in het laatste lusje staat. Het worden 3 punten voor de moeite of minimaal 19.
Er wordt niet meer op pijlen gelet (heb ik vandaag sowieso niet gedaan) en we knallen met zijn drieën via de Menno ter Braakstraat naar het huis van Johan. Haha, wie staat daar ons op te wachten; Johan. Ik zie de restemmer en pak mijn laatste kaart. Arie en Ton fietsen door. Ik snap er niets van. Wat gebeurt hier? Dan zie ik iets verder op een wit bruggetje de 4e rode emmer. Later bedenk ik dat de emmers altijd rechts staan. De restemmer staat op dit punt links en “zoek de vos” op zijn kop. Veel ervaren renners hebben dat natuurlijk door. Als beginneling stink ik er bijna in.
De afstand van de 4e emmer naar de vos is ongeveer 100 meter. De eerste renners van de achtervolgende groep komen ons tegemoet, op weg naar de 4e emmer. Ik zie o.a. Jan Batist, Frans Kouwenhoven en Frans Holsteyn. Zij vechten een onderlinge strijd om het podium bij de veteranen uit.
Drie fietsen worden met weinig beleid op de grond gelegd. Geen bagger vandaag toch? Er is geen ontkomen aan, slechts 10 meter, maar het is erger dan bagger. Hele smerige, vette en natte klei.
Arie komt als eerste bij de vos, gevolgd door Ton. Ik sluit de rij in 3e positie. Ik hoor het geluid van de in de vos vallende ring van Arie. Kom op Ton, keil die ring er in. Ton verdient de overwinning bij tour 2 met zijn slimme gok en vele kopwerk. Een vos(winnaar) waardig. Het lijkt wel of hij wacht tot Johan een foto van dit gedenkwaardige moment heeft gemaakt.
Ik heb in de laatste meters mijn winterhandschoen al uit gedaan. Mijn bijna bevroren vingers voelen amper of ze de ring wel vasthouden. Desondanks werp ik in één strakke en vloeiende beweging (zoals van Gerwen een triple 20 gooit) mijn ring in de vos. Mijn wijsvinger geeft hem nog een extra zetje na. Ik hoor er maar één op die van Arie vallen. Vreemd, alsof twee ringen zijn samengesmolten tot één. Ton was er toch eerder…
De twee verdiende winnaars Arie en Ton feliciteren elkaar. Ik heb hen vandaag slechts gevolgd, en ben dik tevreden met de 2e plek. Niet eerder zo’n hoge klassering. De rest van de vossenjagers vechten op kleine afstand om de punten.
Ton heeft vanmiddag andere verplichtingen en moet direct naar huis. Hemelsbreed hooguit 300 meter van velo verwijderd, laat de vermeende winnaar van tour 2 het verdiende warme bad vol lopen. Nog snel stuurt hij een appie naar de groepsapp; “ik was je net iets te snel af Coen, scheelde niet veel”. Met een winnaarsgevoel stapt hij voldaan in bad.
Een klein uurtje later volgt in de kantine de uitslag. Arie 1e bij tour 1. Verdiend en afgetekend.
Tour 2… Ik denk terug aan dat bijzondere moment bij de vos. Twee ringen gezamenlijk naar beneden. Maar het is geen Elfstedentocht, dus er kan er maar één de winnaar zijn. Ik zie Ton weer voor me bij de vos. “Kom op Ton, keil hem erin, de hele meute komt er aan”. Bij de vos is hij minder snel dan op zijn nog steeds mooie Klein. 2e plaats …Ton Ooms en 1e……
Paul in de groepsapp: “dit is vossen pur sang”.
Coen van Diepen