[17 december 2017] Onderweg naar Velo wordt gevraagd of de joker meegenomen is. Deze heb ik altijd bij me, maar of het vandaag verstandig is weet ik niet. Terwijl we het terrein oprijden komen we Johan Bosma tegen en ik zeg “Vandaag geen joker, dat betekend narigheid!” We lezen de tekst “PAS OP GLAD!” voor het betreden van de fietsenstalling…
Verschillende geluiden gingen op over gladheid en we werden gewaarschuwd dat Delft wel heel glad was. Echter na het afgelasten van de vorige vossenjacht, stond iedereen weer te popelen om te starten met een heerlijke zon en een nat wegdenk. Het was zelfs zo erg dat de enthousiaste jagers wegwaren, voordat de voorrijder zijn handschoenen goed en wel aanhad. Dit gaf gelijk een uitdaging op de rotonde, want gaan we links of gaan we rechts? Het werd rechts en we gingen van start. Door het Uithofpark en Madestein om in de woonwijk bij Ockenburgh de eerste emmer enigszins verscholen te vinden. De benen voelde goed. Dat was gelukkig een heel verschil met de donderdag ervoor, toen er geen power uitkwam. Met de gladheid viel het mee, dus gas erop.
Ockenburgh door en via de Laan van Meerdervoort de stad in. Gelukkig was het er rustig, dus hadden we vrij baan om door te rijden. Via de Bosjes van Pex, Landgoed Sorgvliet en de Scheveningsche bosjes kwamen we bij een verkeerslicht. “Hier staat de pijl rechtdoor” zei een fietser die over de pijl stond. Het verkeerslicht schoot op groen en de nog redelijk omvangrijke groep kwam in beweging. Ik verzaakte mijn advies van de ochtend zelf op te volgen en schoot als eerste in de bocht van het Maurits Kiekpad in en ging onderuit. De groep kwam tot stilstand om te kijken hoe het met mij en mijn fiets ging. Uiteindelijk een gat in mijn broek en het gevoel of je been in brandstaat, maar de jacht ging door. Blijven fietsen werkt het beste! De benen waren nog altijd goed ondanks dat ze gehavend waren. Bij het Oostersportpark vonden we Johan Bosma en de tweede controle. Doordat ik wat voorzichtig over de platen ging en twijfelde bij de controle (stond er echt maar één), kwam ik achterin de groep te zitten. De tunnel onderdoor, langs het Louwman Museum gingen we richting een woonwijk. De zon scheen vervelend op de natte weg, waardoor het zicht beperkt werd. Gelukkig zag ik hoe de groep over een pijl naar links, rechtdoor reed. Door langzaam in mijn remmen te knijpen gingen we met een aardig uitgedunde groep verder. We reden over wegen en tunnels die ik nog niet eerder had gezien. In de laatste tunnel vonden we de derde controle. Gelukkig zagen we verderop de pijl het station op, waarmee we over de Vliet gingen. Daar werden ‘de toekomst’ weer los gelaten en ging het tempo weer flink omhoog. Bij de Haagweg moesten we met de trap omhoog om oud Rijswijk in te gaan. Via het Julialaantje naar de klim waar ik echt geen energie meer voor had, dus ik liet iedereen passeren, om aan het eind bij de Schaapweg weer met de eerste groep over te steken. Dit was niet iedereen gegeven, waardoor er een splitsing ontstond. Nu kan ik zeggen dat ik achterin bleef hangen om de achterblijvers weer aansluiting te laten vinden, maar feit is dat de energie op raakte. Gelukkig zag ik daardoor wel een pijl die ook weer door de zon en water werd gecamoufleerd en zwaaide de groep gedag. De groep die moest wachten sloot aan en we gingen links langs een pad een woonwijk in. Waar we uiteindelijk Johan Barels uit de auto zagen stappen. Hopend dat ik goed zat gooide ik als eerste mijn laatste kaartje in de restemmer en ging naar de meest voor de hand liggende locatie voor de vos. Hier vond ik de vos zonder deksel! Het was de vos, dus geen twijfel; die ring moet erin! Waar was alleen de deksel? Johan was zich van geen kwaad bewust en de dader melde zich al snel. Er was iemand aan het Geocachen*, dat verklaarde een hoop. De dop weer op de pen, met zijn zevenen napraten en in de heerlijke zon wachten op de rest.
Vanwege een afspraak waar ik later zou komen vanwege de vossenjacht ging ik direct naar huis. Voldoende reden voor Marcel om mij een stukje te laten schrijven. Mijn broek heeft wat extra ventilatie en mijn been is nog wat stijf en gevoelig. Desalniettemin was het een prachtige rit met plekken waar ik niet eerder was geweest en het weer was super! Bedankt uitzetters.