Zondag 3 maart een heugelijke dag. Mijn 1e fietswedstrijd dit jaar!
Zoals de meesten waarschijnlijk al wel gehoord hebben heb ik op 1 januari een acute hartstilstand gehad en moest gereanimeerd worden. Gelukkig was ik net thuis en is meteen hulp geboden. In het ziekenhuis hebben ze direct twee stents geplaatst en later die week nog weer twee. Al met al flink schrikken, maar ook wel weer wonderlijk hoe snel het dan ook weer goed gaat. Meteen aan het revalideren gegaan die weken erna en natuurlijk ook weer fietsen. Wel allemaal heeeel rustig aan. Hartslag mocht niet boven de 120 slagen per minuut komen die 1e weken. Daarna verder opgebouwd en ik kreeg toestemming van de cardioloog om vanaf maart weer intensiever te gaan fietsen. Dat was natuurlijk niet tegen dovemans oren gezegd en 3 maart was ik er klaar voor. Lekker comfortabel op mijn graveller met dikke banden en schijfremmen.
Doel: Weer een beetje wennen en lekker meerijden in het peloton.
Dit rit was uitgezet door Menno en dan moet je toch wel goed opletten, want meestal zit er dan wel één of twee verrassende en onverwachte afslagen in met kleine pijltjes. We gingen richting Poeldijk en na een lusje bij JP voor z’n huis langs via het Wenpad naar de 1e controle met een hele lange in/uit op de Nieuweweg door naar Polanen. Viel me mee hoe goed ik het kon bijhouden. Ging ook niet heel hard want de twee mannen die strijden voor de eerste plaats in het klassement, John en Ed, hielden elkaar goed in de gaten. Vervolgens door de duinen naar Monster en kronkelen door s-Gravenzande en door naar Hoek van Holland. Trap op en trap af, oh nee toch niet eraf, dus weer naar boven. Je zag die mensen daar allemaal kijken, wat zijn dat voor gekkies. Verder langs de waterweg met een klein pijltje halverwege door de bosjes, een typisch Menno-pijltje. Gelukkig zagen we die net op tijd. Dan verder naar Maasdijk, via Westerlee naar de snelbinder. Een cruciaal punt in de route want het leek net of je de provinciale weg op moest en dat kon natuurlijk niet, dus twijfel alom. Sommige gingen terug, waaronder de Siamese tweeling Ed en John, anderen gokten en reden de snelbinder op en ik en een paar anderen keken nog even rond en zagen dat bovenop de snelbinder iedereen resoluut afsloeg richting de Bruidsbogerd. Dus wij ook omhoog en weer op de route. Achteraf bleek dat je onderlangs had moeten rijden en dan via het talud omhoog. Ik reed samen met Martijn in de achtervolging op de 1e groep, waardoor we het pijltje misten bij het elektriciteitsstation waar je het gras en de blubber in moest. Aan het eind van die eindeloze kilometer afzien stond een emmer, gelukkig kwamen wij via de Lange Broekweg per ongeluk daar ook uit zonder al die bagger.
Een typisch vossenjacht gelukje voor ons! Verder rechttoe rechtaan naar Kwintsheul, maar bij een lusje Bovendijk begon ik te twijfelen, ging even terug en raakte ik achter. Ach jammer, maar toch lekker gereden dacht ik en reed relaxed verder op de pijlen naar Wateringen. Kwam ik daar tot mijn verbazing de 1e groep weer tegen, die waren fout gereden in de Herenstraat. Hup toch weer de gashendel open en via de pijlen naar Velo waar tussen de voetbalvelden de ‘zoek de vos’ stond. Restkaartje in de emmer en toevallig stond ik vlakbij de vuilnisbak waar de VOS in was gezet.
Kecheng, rinkel de kinkel. Eerste!
Vossejachtgroet, Ernst