Vossenrit verslag van zondag 11 december
door Vivianne Koene
Er is mij vorig jaar verteld dat als ‘PKK’ aan de beurt is voor het uitzetten van een vossenrit, je erg scherp moet zijn en vooral niet te hard moet willen fietsen. Nu vind ik het fietsen al heel erg leuk maar de spanning of je wel alle pijlen en alle emmers bent tegengekomen maakt het extra leuk. Bij de start dacht ik ‘goed opletten vandaag’! Al vrij snel kwamen we aan bij een groot modderbad, twijfels…. Er doorheen of er langs? Wat als er een emmer staat? Okay, met zijn alle door de modderpoel. Halverwege vond iedereen het wel genoeg en stak de weg weer op. Ik kreeg nog meer twijfel, wat als…. Toke, wat zullen we doen? Toch maar verder door de modder poel. Ik volg Toke op de hielen maar als we de weg weer opgaan zitten mijn remmen toch er vol, even schoonmaken en tot mijn schrik zie ik dat ik een lekke band heb.
Geen idee waar ik was, tijdens het fietsen let ik meer op de pijlen en emmers dan op de plaats en omgeving. Snel mijn band verwisseld maar toen de gedachten, ik haal de groep nooit meer in. En in mijn eentje verder fietsen, dan mis ik zeker weten de pijlen. Toen bedacht ik mij dat de veteranen ook nog langs moesten komen. Langzaam verder fietsen, goed opletten en wachten tot ik wordt ingehaald bleek het enige juiste wat ik had kunnen doen.
Een leuke groep veteranen haalde mij in, samen een stuk gefietst, soms wat verder naar voren maar wat blij dat ik in vlaardingen even omkeek. Daar had ik een pijl gemist, we moesten het mountainbike parcours op. Op de route stond een emmer en na ons ging de uitzetter gelijk mee, fiets maar door die kant op, goed opletten en niet te veel kletsen kregen we nog mee.
Zo jong als ik ben wilde ik graag laten zien dat ik de kar wel effe kon trekken, parallel langs de A20 schiet ik langs de veteranen en loop een beetje uit. Oej dat viel tegen, tot aan Maasland is dan nog wel een stuk. Het groepje komt wat dichterbij en een van de mannen roept, zal ik het overnemen. Op dat moment roept iemand achter ons…. RECHTS, RECHTS we moeten naar Rechts. Een laantje op, een keerpijl en aan de rechterkant een zwarte emmer met daarin de rode emmer!
Peet rijd vlak achter ons met de auto en als wij ons kaartje in de emmer hebben gedaan haalt hij de emmer op. Wij waren de laatste! Bij het pannenkoekenhuis in Maasland komt er een groep van 10 rijders hard ons te gemoed, op zoek naar die emmer. Sorry hij is net weg, wij waren de laatste.
Onderweg veel gesproken met een aantal veteranen, respect voor alle! Gezelligheid, team gevoel, samenwerking en wat een fitheid! Voor mijn gevoel kon het na Maasland nooit meer zo heel ver zijn naar de vos, maar ook deze rit weer plekken gezien waar ik het bestaan niet van wist. Via een leuk stuk door de lier langs de haven richting Kwintsheul. In de ‘heul’ weer een lekke band. We zijn er bijna wordt er gezegd dus ik besluit door te fietsen tot de Vos. Bij de vos wordt er gemeld dat er een emmer komt te vervallen, iedereen uit tour 3 heeft de 1 e emmer gemist. Maar ik hoor ook dat de meeste maar 2 controle emmers hebben gezien, wij hadden er 3. Dat voelt goed, een leuke rit, gezellige mensen waar ik mee had gefietst en ook nog 3 controles hebben gevonden.
Terug bij Velo waren er toch wel veel mensen die maar 2 emmers hadden, zal ik dit keer dan meer dan 5 punten hebben? Even wachten op de uitslag. En ja hoor, als enige van tour 3 had ik 3 controles gevonden.
20 punten erbij, lang niet genoeg om mee te doen in de top 10 maar het geeft wel een lekker gevoel. Ik kan mij 1 rit van vorig jaar herinneren, waarbij er een controle was op het dak van de parkeergarage van de bloemenveiling in Naaldwijk, ook die rit fietste ik samen met een man uit de veteranen groep. Als eerste en een van de weinige hadden wij die controle waardoor ik uiteindelijk ook 20 punten had. In het vervolg maar starten bij de veteranen? :D