’s Ochtends stond ik verkouden en met weinig slaap aan de start. Kortom, de conditie is niet wat het moet zijn.
In de achterhoede vind ik een plekje en op het industrieterrein gaat er een ploegmaat op een natte putdeksel onderuit. Samen fietsen we terug naar het peloton.
De groep wordt niet uiteengereten richting Voorburg. Ook in Wassenaar mag het niet lukken, waarbij het beeld van een rit een aantal jaar geleden (in spiegelbeeld) zich ontvouwt.
Zoals John Zwinkels het beschreef: "met snel fietsen kan je vandaag niet winnen, maar wel verliezen."
Uiteindelijk komen we via loosduinen en Ockenburg op het Wenpad waar ik de aansluiting kwijt raak. In een uiterste inspanningspoging probeer ik nog dichterbij te komen. Aan het einde van het Wenpad zie ik iedereen kort gaan (door het gras afsnijden) op Johan van Hagen na. Ik kijk achterom en zie hem niet komen. Even scherpstellen zie ik dat hij loopt! Daar moet “zoek de vos” staan. Een verdwaalde spanband zet hem aan de verkeerde kant, daar waar wanneer ik me omdraai de vos mij vanachter het spandoek toe lacht! De eerste keer eerste van het seizoen…
Groet,
Peter