Voordat ik begin over de zondagochtend 20 oktober is het denk ik handig om een korte inleiding te geven hoe het seizoen verliep in de eerste 2 ritten ten opzichte van vorig seizoen.
Vorig seizoen reed ik samen met mijn vriendin Tanja (inmiddels verloofde :D) de vossenritten en dat ging eigenlijk hartstikke goed. Zij de ogen en ik de benen. Over het gehele seizoen maar 1 of 2 emmertjes gemist en als we met een groepje bij de vos kwamen, waren we meestal de eerste die hun ring in de vos konden doen. Wat uiteindelijk resulteerde in een goede klassering voor ons beide in het eindklassement van toer 3.
Ik wist al wel dat dit seizoen alles anders zou kunnen zijn, want dit seizoen moet ik het met mijn eigen ogen doen, aangezien Tanja 6 december is uitgerekend van onze 2e dochter. Heel erg leuk natuurlijk, maar in mijn tactiek moest ik dus wel het een en ander omgooien.
De 1e rit had ik mij voorgenomen om niet direct met de voorste mee te springen, maar goed op de pijlen te blijven letten. Al in het begin van de rit brak de groep op een smal pad en kon ik niet meer bij de voorste komen. In de duinen nog wel bij andere groepjes aan kunnen sluiten. Onder andere 3 jonge honden die maar bleven gaan! Wat was dat mooi om te zien en wat goed dat zij de stap al lekker maken naar toer 3!! Bij de vos aangekomen kreeg ik mijn ring als 2e in de vos en kwam er vlak na ons de hele groep van toer 2. Maar helaas ik had een emmer gemist. Dat was wel even balen. Ik miste mijn navigator dus al meteen in de 1e rit.
De 2e rit heel de tijd voorin mee gezeten. Als tweede mijn kaartjes in de restemmer, maar helaas keihard voorbij de vos gelopen...
Jullie begrijpen dat de motivatie wel wat was weggezakt voor de 3e rit.
Zijn we nu eindelijk aangekomen bij de rit van 20 oktober.
Ik wist dat ik vandaag snel moest rijden en hopen op een simpel ritje, want ik moest om 1 uur in leidschendam zijn voor een escaperoom.
In de kantine kregen we te horen dat de veteranen als eerste mochten starten. Daar werd ik al wat zenuwachtiger van want de planning was echt al flink krap voor de rest van de dag.
Kort na de start reed er een grote groep over een van de eerste pijlen, maar ik zat gelukkig nog net achter de personen die de pijl hadden gezien. Na een paar bochtencombinaties merkte ik dat mijn voorband langzaam leegliep... Ik dacht nee hè! Niet precies vandaag.
Na de tegenslagen van afgelopen 2 ritten en het feit dat ik zoveel haast had besloot ik maar terug te lopen naar VELO. We waren immers pas 15 minuten onderweg en op google maps zag ik dat ik maar 3 km van VELO vandaan was.
Terwijl ik aan het lopen was belde ik Tanja op om te vertellen dat het vandaag weer niet mee had gezeten. Ik heb tijdens het lopen nog wel naar pijlen gezocht, want misschien vond ik de vos nog en had ik nog wel 3 puntjes.
Bij de rotonde van VELO zag ik ineens een pijltje staan en later "zoek de vos" en toen kon ik een glimlach op mijn gezicht niet onderdrukken want dit zag ik wel als 3 gratis punten.
Na rustig mijn fiets te hebben weggezet, kaartjes in de restemmer te hebben gedaan en nog even een praatje gemaakt met iemand die nieuwsgierig was naar hoe dat vossen precies ging, ben ik eerst nog naar de nepvos gelopen. Gelukkig zag ik ook meteen de goede vos en heb ik mijn ring erin gestopt. Marcel Slaman kwam naar buiten lopen en ik zei met een grijns op mijn gezicht dat dit uiteindelijk een mooi ritje was om lek te rijden en haast te hebben, want nu had ik nog wel 3 punten.
Voordat ik in de auto stapte heb ik nog snel een berichtje in de appgroep van het greenteam gegooid, zodat zij wisten dat ik al naar huis was.
Rond 12 uur kreeg ik de eerste berichten terug dat de mogelijkheid bestond dat ik 1e was geworden aangezien er geen controles waren! Nu veranderde mijn grijns in een slappe lach. Gelukkig is er nu een week geen vossenrit want weet niet hoe ik jullie anders normaal onder ogen had kunnen komen. Hahaha.
Nick Baas