Nadat vorige week de rit op het laatste moment werd afgeblazen omdat het te hard waaide had ik er vandaag extra veel zin in om er eens goed voor te gaan zitten. De weersomstandigheden waren voor mij prima, droge weg, geen felle laagstaande zon die je verblind bij het zoeken naar de pijltjes en een fijne bries die het mogelijk zou moeten maken zo hier en daar een paar volgers af te schudden.
Na wat overleg in de kantine met enkele andere, zeer ervaren, deelnemers besluit ik op het laatste moment de joker vandaag te gaan verzilveren. Nu kan het nog, je moet het tegenwoordig maar afwachten of alle ritten gereden kunnen worden. Is het niet door het weer dan is het weer een virus dat roet in het eten gooit.
Ik had gezien dat Johan de rit had uitgezet en kon mij niet voorstellen dat hij er weer zo een veldrit van zou maken als de vorige keer. (lees ritverslag van 14 november)
Vanuit het vertrek ging het netjes achter de voorrijder richting Rijswijk. Via de wijken Hogeveld, Wateringseveld, Lageveld en Zonneveld komen we op het fietspad langs de Reijnerwatering uit. Aan het einde hiervan zou een normale fietser linksaf de brug over gaan, maar wij als vossenjagers moeten natuurlijk weer rechtdoor het gras in.
Gelukkig was het droog genoeg waardoor er stevig doorgetrapt kon worden. Omdat ik voorop zat was dit een mooie gelegenheid de eerste te lossen. Van ver zag ik vlak voor de brug al de 1e emmer staan.
Onder de brug bleek de zwerver, ene PvdE, van jaren terug niet thuis was. (ik hoorde later dat hij op de fiets zat). Na de brug vol gas door de Noordhoornseweg op.
Vlak voor Rijswijk kruizen we voor de 1e keer de A4 over, iets wat we later nog 9 keer zouden herhalen. Via het Wilhelminapark komen we weer terug in Rijswijk.
Na onder het station door gegaan te zijn zie ik nog net de 2e emmer tegen een schakelkast staan, trikkie, net na bocht, ze zou er zo voorbij rijden.
Via het Elsenburgerbos komen we op het Jaagpad waar we via de trap het viaduct van de A4 over moeten en aan de overkant weer verder richting Drievliet. Door de weersomstandigheden zijn de pijlen goed te zien, zeker omdat ze niet in de miniversie gezet zijn. (ik heb later de term toertochtpijlen horen vallen). Na het Molenvlietpark de 3e passage van de A4 door naar Nootdorp.
Door het Forepark heen gaan we even naar de Vliet en dan direct weer terug naar het Forepark en door Leidschenveen weer terug naar de Vliet. 4e en 5e passage A4. Inmiddels is door het vele draaien en keren de groep van tour 2 al aardig uitgedund. Bij de Vliet gaan we toch weer rechtsaf naar [Afbeelding met gras, buiten, gebouw, fiets Automatisch gegenereerde beschrijving] Leidschendam. Ik rij nog steeds lekker voorin en omdat ik netjes op het fietspad blijf kan ik ook gelijk mijn kaartje in de 3e emmer gooien en daarna vol gas weer terug richting Rijswijk. Al snel moet de Vliet overgestoken worden zodat we bij de spoorbrug weer even het traplopen kunnen trainen om weer terug op de Westvlietweg uit te komen. Omdat ik als eerste weer beneden ben en op de heenreis nog voor Rijswijk al een pijl van de terugweg had zien staan besluit ik er eens goed voor te gaan zitten. Achter mij zie ik dat door de loopbrug de boel flink uit elkaar gevallen is, een goede kans om met een kleine groep verder te gaan, nu met wind tegen waardoor aansluiten nog moeilijker wordt voor de rest. Via diverse omzwervingen in oud Rijswijk (onder andere het tunneltje onder de Haagweg, een plek waar in het verleden wel vaker een emmer stond).
Langs het Rijswijksebos komen we weer in de Plaspoelpolder uit. Net voorbij de Mac Donald staat een wat kleiner pijltje rechtsaf het parkeerterrein op. Hier moest je via een smal padje het fietspad weer op. Een mooie plek voor emmer 4. Met alle kaartjes in de emmers kan het in sneltreinvaart richting vos. Op de Schaapweg, direct na de rotonde, linksaf de woonwijk weer in en via een stukje Oosteinde naar de Laan Wateringseveld. Als ik zie dat we onder de brug over de Gantel door moeten kan het niet ver meer zijn. Direct na het brughoofd staat de restemmer al te wachten. Hier heeft de vos in het verleden vaker gestaan en ik besluit direct de trappen naar boven te nemen.
Ik merk dat ik als eerste naar boven ren en daar aangekomen staat de vos al vol in het zicht op mij te wachten, een hele opluchting dat het geen zoektocht werd.
Dit maak je niet vaak mee, als eerste de ring erin en je joker ingezet hebben.
Uitzetters bedankt voor een heel goed bedachte rit, en leden van de kopgroep voor de samenwerking om als eerste aan te komen.
Jan de Vette, tour 2.