15 oktober 2023
De derde vossenrit van dit seizoen was vanwege de slechte weersomstandigheden niet uitgepijld, maar er was gelukkig een alternatief: een fotopuzzeltocht. Toer 3 mocht als eerste naar de start waar we een foto te zien kregen van restaurant Op Hodenpijl. De kortste weg was via de Lotsweg, en met de wind in de rug waren we er zo. Geen emmer, maar wel een nieuwe foto: het stoomschip Furie in de haven van Maassluis.
Op de weg langs de Gaag werden we ingehaald door Toer 2 en daarna Toer 1 waardoor het met de harde zijwind en de striemende regen meteen op de kant ging. Een paar van ons groepje konden mee en ik dacht: die zien we nooit meer terug.
In Maassluis waren ze de trappen al aan het op rennen, maar ik wilde slim zijn om via de Markt naar de haven te rijden. Helaas bleek het schip aan de overkant te liggen zodat ik een stuk terug moest. Iets dat, naar ik later op Strava zag, meerdere renners is overkomen. Hier wel een emmer, én een foto van de Maeslantkering. Ik was alleen komen te zitten en er wachtte een flinke puist tegenwind.
Langs het spoor kon ik gelukkig aanpikken bij drie renners van Toer 1 die stevig doortrokken. In de verte reed een klein groepje van Toer 3 dus ik heb me in het wiel gebeten. Tot mijn grote blijdschap werd het gat steeds kleiner. Boven op de Maeslantkering stond geen emmer en werd ons een foto(?) getoond van VELO.
Op de Hoeksebaan kon ik weer aansluiten bij mijn eigen categorie. Via de Oranjesluisweg ging het in een razend tempo naar de Snelbinder en de Bruidsbogerd. Onderweg werd regelmatig overlegd over wat de kortste weg kon zijn. Die bleek via WWV en de Middelbroekweg door Kwintsheul naar Wateringen te zijn.
Bij VELO aangekomen kwam net een grote groep renners de kantine uit op zoek naar de vos. Na een tijdje mee gedrenteld te hebben zag ik ineens iemand resoluut naar binnen lopen en ik dacht: die heeft iets gezien. En inderdaad, hij sprintte rechtstreeks naar de tafel waar de uitzetters zaten! Ik kon nog net op tijd mijn ring op de vos gooien voordat de rest hem in de gaten kreeg en zich er en masse bovenop stortte.
Ik vond het ondanks de nattigheid een fijne vossenjacht. Er werd harder gereden dan bij een normale rit omdat er niet naar pijlen gezocht hoefde te worden. Leuk voor de verandering!
Sportieve groeten,
John Jansen.