De wind kwam vandaag uit het noord oosten, hierdoor de gedachte: stel we gaan door de duinen dan hebben we windje mee. Nee zeg, gaan we richting Scheveningen! Brr koud! In de duinen lag aardig wat zand, hierdoor begon het peloton gaten te vertonen. Gelukkig kon ik bij blijven!
Via de haven van Scheveningen kwamen we bij een rotonde, maar geen pijl. Dan doen we nog een rondje, blijven we lekker warm hè. Op de rotonde komt ons een groep tegemoet en wordt de pijl gevonden. Die wijst “offroad”, dus nietsvermoedend volg ik de anderen in de file de heuvel op. Zijn we ineens bij Bikepark Middenberm. Laat ik nou net gister op mijn nieuwe fietscomputertje valdetectie te hebben geactiveerd… Nee, deze afdalingen, hier stap ik toch maar even af. Die valdetectie komt een andere keer wel. Zo kom ik onhandig met de benenwagen aan het eind van het parcour bij de eerste emmer. Nu is het peloton weer uit elkaar gevallen (letterlijk of figuurlijk, geen idee…)
Ik krijg weer vossenjagers in het vizier en sluit aan bij een groepje. “In de mooie stad achter de duinen” wordt de tweede emmer opgemerkt. Die staat verdekt opgesteld bij een terrasje, “O, o Den Haag” ik had 'm bijna gemist! Bij het naderen van een “vekeâhslich” gaat geen trambelletje maar alarmbelletje rinkelen. Zitten we wel goed? We gaan door en dan volgt er nóg één. Nee, dit is fout. Ik ga terug. Een paar tellen later word ik van mijn sokken gereden, want de hele groep dacht er hetzelfde over. Hierna volgde het harmonica effect dat de groep weer uit elkaar viel en bij elkaar kwam.
In een wijkje zijn we het spoor weer bijster, waardoor de grote groep herenigd is. Omkeren dan maar, behalve ik dan… want wacht even dáár is DE pijl! Trots met mijn pas gesmeerde ketting ontsnap ik geluidloos van de groep. Ik kijk op mijn tellertje en de vos kan niet ver meer zijn, dus hopen dat ik voorop blijf! Daar volgt de derde emmer, ik gooi mijn kaartje erin en hoor dat ik goed bezig ben. Ik ga weer aanzetten, maar dan moet ik flink in de remmen want het is nog rood. Gelukkig niet geflitst, zou een duur grapje zijn!
Via Rijswijk kom ik steeds dichterbij Velo. Dan volgt een stuk alsmaar rechtdoor. Even ben ik bang dat ik een pijl heb gemist. Gelukkig, zie ik dan de vierde emmer. En ook de witte met “Zoek de vos”. Handig maak ik gebruik van het speurwerk van Marcel Fonhof. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en zoals de uitspraak: “dames gaan voor”, lukte het me nèt om mijn muntje eerder in de vos te gooien!
Uitzetters bedankt!
Jessica Balm
PS. Nog de beste wensen. Op een gezond en sportief jaar!