Na anderhalf jaar geen vossenrit gereden te hebben was ik benieuwd of ik het nog leuk vond of dat ik het verleerd was. Ik had mezelf voor genomen dit seizoen iets minder fanatiek te beginnen, dus toen het de eerste vossenrit regende en mijn kleinkinderen vroegen of ik met ze meeging naar de dierentuin , was dat het begin. Dus toen de tweede vossenrit begon, had ik gelijk door dat mijn tempo er niet op vooruit was gegaan, dit betekent dus nog steeds achterin hangen. Met mijn ogen daar entegen is gelukkig niets mis. Want ik heb geen bril en draag er ook geen. Dus als het regent beslaat er niets en ik heb er ook geen druppels aan hangen. Maar inderdaad Peter vd E., ik zag de letter B te goed, en interpreteerde deze verkeerd.
Op een druilige zondagochtend 12 december werd de rit uitgezet door Johan Bosma en Paul Koenders. Dit keer hadden we gele pijlen met een driehoek eronder, om verwarring te voorkomen van de pijlen die er waarschijnlijk nog stonden van een week ervoor. Na de start door Wateringen gingen wij richting Gist Brocades, hier reden we door het enige stuk gras, of liever gezegd modder van deze ochtend. Iets waar Paul Koenders een hekel aan heeft. Bij de nieuwbouw van Den Hoorn kwamen we langs een paar garageboxen waar Johan Bosma met zijn fototoestel klaar stond om een paar mooie shots van ons te maken .Hier was onze eerste controle .Via Delft richting Iepenburg. Over de A13 misten we in eerste instantie een pijltje. We keerden en namen de trappen naar beneden om langs de A13 te fietsen. Hier gingen we het gebied in waar Paul ook een garagebox heeft . Maar hier was niets te vinden. We reden met een man of zes o.a.. Rob, Frans , Eelco en Ton dwars door Delft en zo kwamen we op de Rotterdamseweg uit. Deze hele lange weg komt uit bij de Kandelaarsbrug waar we gelukkig weer een pijl zagen. Via een paar trappen keerden we en reden terug aan de andere kant van het water terug richting Delft. Ongeveer halverwege zagen we een pijl linksaf en jahoor hier stond Paul in een garagebox met controle nummer twee.
Bij elke bocht of kruising was er wel iemand die een gele pijl zag, deze rit is alleen niet te doen. Uiteindelijk kwamen we in het gebied bij de Makro in Wateringen terecht. Hier stond’’ zoek de vos”. Onze groep van zes man bleken hier als eerste van tour twee te zijn. Na wat zoeken stond de vos op een berg achter een paar vrachtwagens ingegraven. Bij navraag of er deze ochtend maar twee controles waren volgde er een vreugdekreet. Dan is het toch weer leuk om eens te winnen. Terwijl ik dit schrijf is het hele land in lockdown gegaan. Maar na deze natte rit zijn mijn remmen totaal versleten, dus dat wordt nog een uitdaging om aan nieuwe spullen te komen. Paul en Johan bedankt voor deze rit, die voor een winnaar toch altijd mooi is?
Koos van der Hoeven