De mist lag als een wollen deken om het huis als ik de gordijnen opentrek.
Oei, daar had ik even niet op gerekend. Maar met de oprukkende winter had ik kunnen weten ook dit scenario een keer tegen te komen. Ik trek snel mijn wielerkleren aan en smeer een stapel boterhammen. Goed eten, want er zal weer hard gefietst worden. Daar kun je de klok op gelijk zetten bij de FTCW vossenritten. Gelukkig is de mist opgetrokken als ik bij Velo aankom. Da’s alvast een zorg minder.
De uitzetters die deze zondag de rit uitgezet hebben staan er bekend om dat ze de pijlen nog wel eens “sneaky” willen neerzetten. Net achter een stoeprandje of direct na een bocht waar je hem niet verwacht. Iedereen houdt er dus rekening mee dat het een lastige rit wordt. En dat blijkt. Nadat de voorrijders het sein “vrij rijden” gegeven hebben begint de moeilijke zoektocht naar de kleine pijltjes. Doordat er veel gezocht moet worden ligt de snelheid laag en klonteren de rijders in grote groepen bij elkaar.
Nadat Delft uitgebreid doorkruist is wordt er weer richting Velo gekoerst. Op het bouwterrein aan de Kwaklaan is de vos verstopt. Nadat de munten in de pijp verdwenen zijn wordt er uitgebreid nagekaart. En dan wordt al snel duidelijk dat de overgrote meerderheid één of meerdere emmers gemist hebben. Alleen de hele scherpe rijders blijken alle vier de emmers gezien te hebben. De rest mag zijn wonden likken en moet het met 3 punten voor de moeite doen. De uitzetters hebben hun reputatie weer waargemaakt.
Volgende week zondag zijn er weer nieuwe kansen. Hopelijk kunnen we nog even van het mooie weer blijven genieten.
Een keer meefietsen?
Meer informatie op de FTCW site (www.ftcw.nl)