Volgens buienradar zou het na een natte en koude ochtend om 10 uur bijna droog blijven . De veteranen mochten als eerste starten. We kwamen bij de Bonte Haas aan en hier konden we zelf kiezen, gaan we links of gaan we rechts .Ongeveer de helft koos voor rechtsaf, richting George Jansen. Hier linksaf de brug over en terug door het weiland richting Bonte Haas. Uitzetter Peet stond op de brug te genieten van de wanhopige wielrenners. We moesten oversteken en aan de andere kant een brug onderdoor en weer een weiland in. Hier stond een emmer links en een emmer rechts. Menno stond erbij en zei ,je kijk maar wat je doet ,of die kant uit of keren. Ik was met Frans K. en zei 1 kaartje in een emmer en door. Volgens mij was ik toen al drijfnat van de hagel en de regen en dus ook de gele pijlen waren haast niet meer te vinden. Uitzetter Peet was bang dat zijn rit in het water zou vallen en daarom stond hij in Kwintsheul. We moesten naar het politiebureau in Naaldwijk en daar vandaan verder. We reden met een man of 8 maar halverwege de Greenport Horti campus kwam de rest van de club, uit de Lier, aansluiten. Via de Naaldwijkseweg gingen we richting Gravenzande, om halverwege richting Monster af te slaan. Door het vele gezoek naar de kleine gele pijlen werd er niet hard gereden en kregen we het steeds kouder. Via de Raaphorstlaan naar Monster en rechtsaf de Zwarte dijk op. Hier raakten we het spoor bijster, bleek dat we achter een huis langs moesten, waar Kees stond te lachen. Hij kreeg blijkbaar medelijden met ons en zei ,ga maar naar de Snelbinder. Hier vonden we zowaar weer pijlen. Via de Bruidsbogaard en Wollebrand richting Wateringen. Met ca. 10 man en keiharde hagel moest ik als enige afhaken. Rijdend langs de brug van de Zeven gaten, leek het of ik onder de brug een zwerver zag staan. Ik keek achterom ,stond Peet mij toe te lachen. Jullie zien ook helemaal niets, dus ik met hem meegelopen naar hoe duidelijk die pijl wel niet was?? Ik kreeg alleen mijn kaartje niet uit mijn rugzak vanwege verkleumde handen. Intussen kwam Peet P. aangereden met hetzelfde probleem . We reden samen naar de Markuslaan op zoek naar de vos. Na even zoeken vonden we Menno en Edwin rond de vijver. Peet P. had het zo koud dat hij niet meer hard kon lopen. Dit lukte mij nog wel om als eerste de ring op de vos te doen. In de middag heb ik nog een uur liggen bibberen van de kou. Een week later werd er nog volop na gesproken over deze koude en volgens andere, een te moeilijke vossenrit .
Koos van der Hoeven